ندانسته عاشق شدم،دانسته گریه کردم ودانسته درون
خود شکستم
نگاهم سراسر اشتیاق بود
نگاهم حاکی از تپیدن قلبم بود
نگاهم لبا لب،نیاز بود
نگاهم شِکوه از تنهایی بود
نگاهش
نگاهش خنده بود
نگاهش شیطنت بود
نگاهش بی مهری بود
نگاهش شکستن قلبم بود
نگاهش ردِ نگاهم بودhttp://www.parsiblog.com/Images/Emotions/11.gif
نویسنده: رامین رضایی(دوشنبه 85/8/29 ساعت 5:9 عصر)
